Wasyl Machno – ur. 1964 w Czortkowie. Poeta, eseista, prozaik, dramatopisarz, tłumacz współczesnej poezji polskiej, amerykańskiej i serbskiej. Do 2000 r. mieszkał w Tarnopolu, gdzie pracował na tamtejszym uniwersytecie, w którym wcześniej studiował i gdzie zrobił doktorat. Członek grupy Zachodni Wiatr, redaktor antologii Дев’ятдесятники (1998, Poeci lat dziewięćdziesiątych). Dzięki zielonej karcie od 2000 r. mieszka w Nowym Jorku, gdzie pracuje w Towarzystwie Naukowym im. T. Szewczenki. Wydał tomy wierszy: Схима (1993, Schizma), Самотність Цезаря (1994, Samotność Cezara), Книга пагорбів та годин (1996, Księga pagórków i godzin), Лютневі елегії та інші вірші (1998, Lutowe elegie i inne wiersze), Плавник риби (2002, Płetwa ryby), 38 віршів про Нью-Йорк і дещо інше (2002, 38 wierszy o Nowym Jorku i coś jeszcze), Cornelia Street Café: Нові та вибрані вірші (2007, Cornelia Street Café: Nowe i wybrane wiersze), Зимові листи (2011, Zimowe kartki), Я хочу бути джазом і рок-н-ролом: вибрані вірші про Тернопіль і Нью-Йорк (2013, Chcę być jazzem i rock’n’rollem: wybrane wiersze o Tarnopolu i Nowym Jorku), Ровер (2015, Rower), Єрусалимські вірші (2016, Wiersze jerozolimskie), Паперовий міст (2017, Papierowy most), Поет, океан і риба: вибрані вірші 1993-2018 (2015, Poeta, ocean i ryba: wiersze wybrane z lat 1993-2018), Одновітрильний дім (2021, Jednożaglowy dom). Wydał trzy wybory poetów polskich: Zbigniewa Herberta, Janusza Szubera i Anny Frajlich, na ukraiński tłumaczył też liryki Czesława Miłosza, Józefa Łobodowskiego, Mariana Grześczaka, Andrzeja Sosnowskiego, Bohdana Zadury. Jego utwory przekładano m.in. na angielski, czeski, hiszpański, iwrit, jidysz, litewski, malajamski, niemiecki, ormiański, polski, rosyjski, rumuński, serbski i słoweński. Jest autorem książki Художній світ Богдана-Ігоря Антонича (1999, Artystyczny świat Bohdana Ihora Antonycza) i zbiorów esejów Парк культури та відпочинку імені Ґертруди Стайн (2006, Park kultury i wypoczynku imienia Gertrudy Stein), Котилася торба (2011, Toczyła się torba), Околиці та пограниччя (2019, Przedmieścia i pogranicza), Уздовж океану на ровері (2020, Rowerem wzdłuż oceanu), З голосних і приголосних. Енциклопедичний словник імен, міст, птахів, рослин та усякої всячини (2023, Z samogłosek i spółgłosek. Encyklopedyczny słownik nazwisk, miast, ptaków, roślin i wszelkich różności), zbioru opowiadań Дім у Бейтінґ Голлов (2015, wyd. pol. jako Listy i powietrze , 2015), powieści Вічний календар (2019, Kalendarz wieczności, wyd. pol. 2021), która zdobyła nagrodę Encounter. Machno był też laureatem m.in. Nagrody im. S. Budnego (1994) i nagrody „Kuriera Krywbasu” (2007, 2008). W Polsce ukazały się wybory jego wierszy: Wędrowcy (2003), 34 wiersze o Nowym Jorku i nie tylko (2005), Nitka (2009), Wiersze jerozolimskie oraz 16 innych wierszy (2022), Psalmy (2022) oraz sylwiczna książka Dubno, koło Leżajska (2012) i wybór esejów Express „Venezia” (2016).
