Janós Oláh. Wiersze

Spis treści numeru 3-4/2004

Pieśń która ucichła

Otwierasz bramę
podwórze puste
gdzie się zapodział
stary owczarek?

Otwierasz drzwi
dom też jest pusty
Wszyscy mieszkańcy
gdzieś się wynieśli

Otwierasz kredens
półki są puste
orzechy i jabłka
znikły

Otwierasz szafę
szuflady puste
Buty i spodnie
znoszone w nic

Otwierasz pięści
masz palce puste
Ostatni forint
z nich się wytoczył

Otwierasz usta
gardło jest puste
Pieśń którą zacząłeś
właśnie ucichła

 

W drodze

babie lato
rozsypane
jak płatki astrów

morskie
brązowe promienie
pod rozsypanymi kwiatami

Parowiec miota mną
w pękniętym orzechu
podróży

przełożył Bohdan Zadura

Więcej wierszy w papierowym wydaniu „Akcentu”.