Stefan Kruk – ur. 1939 w Wąwolnicy, zm. 2023. Historyk teatru i literaturoznawca. Emerytowany pracownik Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie; w latach 1997-2004 kierownik Zakładu Pozytywizmu i Młodej Polski, potem pracownik Zakładu Teatrologii. Absolwent filologii polskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, pracę magisterską i doktorską napisał pod kierunkiem prof. dr hab. Ireny Sławińskiej, stopień doktora otrzymał na Uniwersytecie Łódzkim w 1968 r. na podstawie rozprawy Adam Grzymała-Siedlecki – człowiek teatru, zaś po opublikowaniu książki Życie teatralne w Lublinie 1782-1918 uzyskał habilitację na UMCS w 1982 r., gdzie pracował od końca lat 70. (tytuł profesora w 1998 r.). Był jednym z pierwszych badaczy dramaturgii Stanisława Ignacego Witkiewicza – poświęcił mu swoją pracę magisterską, której fragmenty publikował w „Rocznikach Humanistycznych”. Najważniejszą sferą jego badań stała się jednak historia teatru lubelskiego. Jest autorem monografii: Repertuar teatru lubelskiego 1864-1890 (1979), Życie teatralne w Lublinie 1782-1918 (1982), Teatr Miejski w Lublinie 1918-1938 (1997), Aktorzy teatru lubelskiego 1915-1939 (2001), a także licznych artykułów naukowych z zakresu tej tematyki ogłaszanych m.in. w „Akcencie”, „Pamiętniku Teatralnym” i „Ruchu Literackim”. Współredagował tomy: Myśl teatralna Młodej Polski (1966), Dramat biblijny Młodej Polski (1992), Dojrzewanie do pełni życia. Starość w literaturze polskiej i obcej (2006). Ważny element jego dorobku stanowią teksty popularyzujące wiedzę o przeszłości lubelskiego (i nie tylko) teatru, które zamieszczał w pismach takich, jak: „Kamena”, „Kurier Lubelski”, „Na Przykład” czy „Lublin. Kultura i Społeczeństwo”. Poza tym zajmuje się również krytyką teatralną i literacką. Lubi muzykę kameralną XVIII i XIX wieku, malarstwo pejzażowe oraz pracę w ogródku.
