Nagroda WFK „Akcent” dla Konrada Sutarskiego
Konrad Sutarski na spotkaniu literackim z twórcami przybyłymi z Węgier zorganizowanym 6 listopada 2014 r. przez kwartalnik „Akcent” oraz Wojewódzką Bibliotekę Publiczną im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie otrzymał medal Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent” przyznawany osobom zasłużonym we współpracy kulturalnej na obszarze Europy Środkowowschodniej (dotychczas laureatami medalu byli m.in. Ryszard Kapuściński, Jerzy Bartmiński, Wacław Oszajca, Dmytro Pawłyczko, prof. Irena Sławińska, Hanna Krall, Wiesław Myśliwski, Bohdan Zadura).
Konrad Sutarski – urodzony w roku 1934 w Poznaniu, od 1965 mieszka na Węgrzech. Inżynier mechanik, absolwent Politechniki Poznańskiej (1958), doktor technicznych nauk rolniczych, konstruktor maszyn, m.in. do zbioru warzyw. Polski dyplomata na Węgrzech (1990-1992), działacz polonijny i polityk narodowościowy, przewodniczący Ogólnokrajowego Samorządu Mniejszości Polskiej na Węgrzech (1995-1999 i 2001-2007), założyciel (1996) Forum Twórców Polonijnych na Węgrzech, inicjator (1998) oraz dyrektor (do 2013) Muzeum i Archiwum Węgierskiej Polonii. Twórca telewizyjnych filmów dokumentalnych i artystycznych (w tym o Katyniu, Andrzeju Wajdzie, Krzysztofie Pendereckim, Czesławie Miłoszu). Redaktor naczelny miesięcznika „Polonia Węgierska” (2009-2011). Poeta, współzałożyciel poznańskiej Grupy Literackiej „Wierzbak” (1956), organizatora ogólnopolskich Festiwali Poezji (1957-1962). Autor tomów poetyckich: Skraj ruchu (1960), Wyprawa na pole nieudeptane (1975), Konrad Sutarski versei (wybór, 1976), Zgęstniałe powietrze (1984), Z dala od najważniejszych dróg – Távol a legfontosabb utaktól (wybór, 1993), Na podwójnej ziemi – Kettős hazában (wybór, 2005), Obawy i nadzieja – Aggodalom és remény (eseje i wiersze, 2010); wyborów wierszy z języka węgierskiego (w tym trzech antologii węgierskiej poezji krajowej i zagranicznej); historycznych książek eseistycznych: Megőrzésre átvéve (Przejęte w opiekę – o polskich regionach Spisza i Orawy, 2009), Az én Katyńom – Mój Katyń (2010), Közös történelmi fények (Światła wspólnej historii, 2014) i dwóch wyborów pism o węgierskiej Polonii (2004, 2012). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Związku Pisarzy Węgierskich. W 1992 roku otrzymał prestiżową nagrodę im. Gábora Bethlena, a w 2005 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. W roku 2013 prowadzone przez niego muzeum wyróżniono węgierską Państwową Nagrodą Narodowościową.
