Leszek Mądzik – ur. 1945 w Bartoszowinach w Górach Świętokrzyskich. Ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Kielcach – wydział Tkactwa Artystycznego. W 1966 r. rozpoczął studia eksternistyczne Historii Sztuki na Wydziale Humanistycznym w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, tytuł magistra sztuki otrzymał w Akademii Teatralnej im. Zelwerowicza w Białymstoku, tytuł doktora – w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a w 2010 r. otrzymał tytuł profesora, na wniosek Rady Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Scenę Plastyczną KUL założył w 1969 r., od tego czasu zrealizował ponad dwadzieścia premier, m.in. Ecce homo (1970), Wieczerza (1972), Ikar (1974), Zielnik (1976), Wilgoć (1978), Brzeg (1983), Wrota (1989), Tchnienie (1992), Szczelina (1994), Kir (1997), Odchodzi (2003), Bruzda (2005), Dialog (2010), Przejście (2012), Lustro (2013), Cień (2013), Gorset (2016), Kres (2020). Jego teatr brał udział w ponad pięćdziesięciu międzynarodowych festiwalach, przywożąc z nich nagrody i wyróżnienia (np. nagroda krytyków za Wilgoć na festiwalu w Kairze; nagroda za reżyserię, scenografię i technikę teatralną za Zielnik na festiwalu w Japonii; nagroda specjalna na Festiwalu Teatralnym w USA; wyróżnienie na Światowej Wystawie Scenografii Praskie Quadriennale w Pradze). Autorskie spektakle wystawiał również poza Sceną Plastyczną. Zrealizował kilka projektów plenerowych. Autor wielu scenografii w teatrach polskich, portugalskich, francuskich i niemieckich. Prowadził zajęcia ze studentami na zaproszenie uniwersytetów i szkół artystycznych m.in. w Helsinkach, Berlinie, Amsterdamie, Waszyngtonie, San Francisco, Nowym Jorku, Buffalo, Bonn, Hamburgu, Lyonie, Mézières, Rennes, Pradze, Baku, Tbilisi, Teheranie, Limie, Dublinie, Rydze, Poznaniu, Wrocławiu. W 1997 r. dla Teatru Telewizji wyreżyserował własną sztukę Pętanie. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Swoje prace prezentował m.in. w: Galerii Krytyków „Pokaz” w Warszawie, Galerii Instytutu Polskiego w Wiedniu, Centrum UNESCO w Bejrucie, Galerii Opery w Kairze, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, Muzeum Lubelskim, Galerii Le pont w Aleppo, Galerii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu w Santiago de Chile, Theater-Cai w Tokio, Muzeum Narodowym we Wrocławiu, The Saddlery Gallery w Edmonton w Kanadzie, Galerii Sztuki Uniwersytetu w Mashhadzie (Iran), Meir Nitzan Performing Arts Center w Rishon LeZion (Izrael), Muzeum Teatralnym w Warszawie. W 1986 r. założył Galerię Sztuki Sceny Plastycznej KUL, w której zrealizowano wiele wystaw wybitnych twórców kultury polskiej (por. tekst L. Lameńskiego, „Akcent” 2007 nr 1). Projektodawca Muzeum Współczesnej Sztuki Sakralnej w Kielcach, dyrektor artystyczny lubelskiego Festiwalu Scenografii i Kostiumów „Scena w Budowie”, autor licznych plakatów i grafiki książkowej, a także tomów, m.in. Życie ku śmierci. Scena Plastyczna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1991), Fotografia, faktura – czas – sacrum – postać (2002) i Obrazy bez tytułu (2012). Laureat wielu nagród i odznaczeń, otrzymał m.in. Nagrodę Polskiego Ośrodka ITI Sekcja Krytyków Teatralnych za wkład do teatru światowego, nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych RP prof. Krzysztofa Skubiszewskiego za osiągnięcia dla kultury polskiej w świecie, nagrodę im. Jana Dormana przyznawaną przez Polski Ośrodek Stowarzyszenia ASSITEJ za całokształt dokonań w tworzeniu unikatowego teatru polskiego, nagrodę indywidualną I stopnia za promocję KUL w Polsce i poza granicami kraju, Nagrodę Główną Feniks 2016, Złoty Krzyż Zasługi (1995), Medal Unii Lubelskiej (2000), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2001), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2008), Medal Papieskiej Rady ds. Kultury „Per artem ad Deum” (2008), tytuł „Zasłużony dla Ziemi Lubelskiej” (2009), Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2011), statuetkę Angelusa za całokształt twórczości (Lublin 2012), Papieski Krzyż Zasługi „Pro Ecclesia et Pontifice” (2014), Złoty Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2015), Medal Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent” (2016).
