Alina Kochańczyk

Alina Kochańczyk i Sławomir Mrożek

Alina Kochańczyk i Sławomir Mrożek

Alina Kochańczyk – historyk literatury, krytyk literacki. Urodziła się w Tomaszowie Lubelskim i tam ukończyła liceum ogólnokształcące. Jej starszym kolegą w szkole średniej był przyszły ksiądz-poeta Wacław Oszajca (niejedyny z absolwentów tej szkoły, który wybił się w życiu publicznym). Od czasu studiów na UMCS na stałe związała się z Lublinem, ale na zawsze zachowała sentyment dla prowincjonalnych miasteczek. Po studiach polonistycznych podjęła pracę w Zakładzie Literatury Współczesnej Instytutu Filologii Polskiej UMCS. Na temat rozprawy doktorskiej wybrała pisarstwo Michała Choromańskiego, właśnie dlatego, że w jej poczuciu twórca ten jest najświetniejszym pejzażystą klimatów życia przedwojennej prowincji. Z niejasnych powodów te skądinąd bynajmniej niepiękne lata 20. i 30. ub. wieku stały się przedmiotem nieprzemijającej fascynacji Aliny Kochańczyk.
Dziedziną jej naukowych penetracji jest literatura XX wieku, ale ze szczególnym upodobaniem zajmuje się tyleż literaturą, co i historią okresu międzywojennego. To upodobanie nie mogło znaleźć rzeczywistego odbicia w dorobku naukowym, jako że jego najważniejsza część dotyczy dzienników pisarzy polskich, powstałych w większości po drugiej wojnie. Fascynacja epoką tylko w pewnym stopniu dała się pogodzić z fascynacją intymistyką. A przedmiotem naukowej refleksji Alina Kochańczyk objęła największe i najważniejsze przedsięwzięcia diarystyczne XX wieku: m.in. dzienniki Zofii Nałkowskiej, Marii Dąbrowskiej, Jarosława Iwaszkiewicza, Witolda Gombrowicza, Jerzego Andrzejewskiego, Jana Lechonia, Aleksandra Wata, Leopolda Tyrmanda, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.
Z „Akcentem” współpracuje od pierwszego numeru, czyli od roku 1980. Na jego łamach publikuje przede wszystkim recenzje współczesnej prozy oraz związanych z literaturą wydawnictw faktograficznych. Ostatnio bardziej niż literatura zajmuje ją pisarstwo typu dokumentarnego. Jest współzałożycielką Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent” (1994), członkiem jej Zarządu oraz Rady Programowej.
W latach 70. otrzymała srebrny medal w międzynarodowych rozgrywkach kobiecej piłki nożnej. Przyznano jej również odznakę „Zasłużony działacz kultury” (1995), Srebrny Krzyż Zasługi (2005), Złoty Medal za Długoletnią Służbę (2008), Medal Prezydenta Miasta Lublin (2017) oraz Medal Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent” (2019).