Dominik Opolski – ur. 1946 w Michowie, zmarł 2017 w Lublinie. Poeta, eseista, krytyk, grafik. Studiował polonistykę na UMCS (1967-1968) i filozofię na KUL (1968-1972). W latach 70. pracował w BWA w Puławach. W latach 1981-2000 redaktor „Akcentu” (kierował działem poezji), później stały współpracownik. W prasie debiutował jako poeta w 1964 r. Autor m.in. zbiorów wierszy i aforyzmów: Bohater (1977), Poczekalnia (1978), Przechowalnia bagażu (1980, Nagroda im. J. Czechowicza), Kto pyta błądzi z innymi (1983), Tresowanie przynęty (1997), Wybudzony z letargu (2016). Jest autorem kilkunastu wstępów do katalogów wystaw plastycznych. Jako grafik zaprojektował m.in. obwoluty do ośmiu książek z pierwszej serii „Lubelskich Prezentacji Poetyckich” (1977). Otrzymał m.in. odznaki Zasłużony Działacz Kultury i Za zasługi dla Lubelszczyzny. Ma syna Bartosza.
