Bogusław Wróblewski
Przybiegnij tu…
Przybiegnij tu na jeden oddech
i ściągnij mi na głowę niebo
objęte niemym horyzontem
puszyste od dotyku ust.
Potem poczuję jak po stopniach
rzeźbionych dłońmi w moim ciele
schodzisz w drobiny ukrytego
aby je rozgrzać do białości.
Wtulić się w przestrzeń rozdygotaną
wirującą i twoje włosy na palcach liczyć
ciągle od nowa czuję twój taniec
do granic snu.
Kom i løb
[Przybiegnij tu…]
Kom i løb til mig for et åndedrags tid
og før til min hue himlen
som stumt omslutter horisonten
velgørende som munde villige til kys.
Derefter vil jeg føle hvordan som gang på trapper
dine hænder sætter billedhuggermærker på min krop.
Du stiger ned i min lille grotte
at den kan kende din hede varme.
Læn dig imod det hvirvlende rum
og tæl igen på fingrene fra begyndelsen
jeg følger din dans
til drømmenes grænse
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
Prośba o kołysankę
Tuż za wierszem w starym młynie
Zokrąglony warczy kamień
Pod kamieniem woda płynie
Ty mnie lepiej w wodę zamień
Tuż za wierszem w brudne chmury
Światła miasta zaplątane
Daj mi zamiast zgrzytu murów
Postrzępioną lasu ścianę
Tuż za wierszem leży człowiek
W jego piersi kwitnie ołów
Odsuń metal, zamiast niego
Ciepłą dłoń na sercu połóż
Lige efter verset…
[Prośba o kołysankę]
Lige efter verser i den gamle mølle
Snurrer stenen rundt
Mens under den strømmer vand
Du må hellere veksle med vand
Lige efter verset de tilsmudsede skyer
Hænger over den skrålende by
Giv mig i stedet for kolde mure
Skovens vægtykning
Lige efter verset ligger der en mand
I hans bryst blomstrer bly
Skub hellere metellet væk
Og læg din varme hånd på hjertet
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
