Marian Janusz Kawałko
Z cyku Ułaskawianie baroku
Światła apokalipsy
przyśnił mi się Jan
z mitrą święty deszcz
zmywał apokalipsę
z papirusowej skóry
niby z astralnego ciała
izraelitki o imieniu Anna
a może Salome nie mogłem
osuszyć z łez własnych
dłoni nie poznawałem nikogo
ponad Janem Bóg
jedynie przechadzał się
po jeziorze z ognia słońce
toczyło na oślep wszystkie
grzechy moje pierzchały
z krzykiem na ustach
południa wzywał na jutrznię
Lublin, 20 I 1992
Z cyklu Omilostnění baroka
Světla apokalypsy
[Z cyku Ułaskawianie baroku
Światła apokalipsy]
Vím o tvých skutcích – podle jména jsi živ, ale jsi mrtev.
(Zjevení Janovo, 3:1)
zdálo se mi o janovi
s mitrou svatý déšť
smýval apokalypsu
z papyrusové kůže
jako z astrálního těla
izraelitky jménem anna
nebo snad salome nemohl jsem
osušit od slz své
ruce nepoznával jsem nikoho
kromě jana Bůh jedině
procházel se
po jezeře z ohně slunce
poslepu kutálelo všechny
hříchy moje prchaly
s křikem v ústech jižní
kříž zval na ranní mši
neklidné svítání
przełożył Libor Martínek
Słowo które Jest
Znowu spłynie srebrna łódka
z Dziecięciem na świat
bądź pozdrowion kto jej szukasz
zbudź słoneczny wiatr
by Piastunce Królewica
nie ciemniały łzy
niechaj gwiazda srebrnolica
jasność ześle ci
Niech liliowe z Nią anioły
na Bożątka znak
uśpią Bestię i żywioły
w ciszę zmienią mak
Niech cię z grotą Duch sprzymierzy
Początek i Kres
niech napełni nam wieczerzę
Słowo
które
Jest
Ord som Er
[Słowo które Jest]
En sølvbåd kommer atter til os
sammen med barnet det lille.
Lad være hilset alle
som med længsel søger det
Væk Solens vind
at den kan tørre ammens tårer bort.
Lad stjernen med dens sølvansigt
sende lys til dig
Lad lyslilla engle
vente på tegn fra den lille gudeprins.
Lul det store bestie i søvn
sammen med alle det ondes kræfter.
Lad brødets birkes bringe ro.
Lad fødslens lille grotte
forene sig med hellig ånd.
Fra begyndelsen til enden
lad vort juleaftensmåltid
blive fyld af
Ord
som
Er
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
Pastorałka noc
dzwonią gwiazdy
pozłotą
po kres nadziei
zamieć
i ryba postna na stole
niby odwieczne znamię
wśród cedrów wstążką piasku
brzemienna Panna stąpa
w Niej ból
a nad nią jasność
i niebios srebrna łąka
od miasta zapach wosku
z dumną ciszą się splata
a Pannie spływa do stóp
cała bezdomność świata
deszcz Ją wiedzie i niemoc
ku białej róży: grocie
w blasku zwierzęcych źrenic
spełnią się sny prorocze
i pocznie wątła Panna Dziecię światła
Hosanna!
Julenat
[Pastorałka noc]
Stjernerne ringer
med glimmer af guld
så fulde af håb
Ude er der snefog
inde er der fisk uden fedt
som et modermærke fra evigheden.
Mellem cedrene snor sig en vej
der går sagte en Jomfru svanger
ængstelig for det som skal ske.
Over hende er stråler af lys
og himlens sølverne eng.
Fra byen dufter vokslys
stolthed blander sig med stilhed
mens alverdens hjemløse
strømmer til Jomfruens fødder
Rystende og svag ledes hun
af en hvid rose i grotten
hvor dyrenes øjne lyser
for at profetens drømme opfyldes
og Jomfruen vil føde Lysets Barn.
Hosianna!
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
Korzec
Nie szukajmy siebie dłużej – bo i po co?
jak na jedną miłość za duży ten korzec
Przez nasz dom przejeżdża ekspresowy pociąg
ktoś pokochał… ktoś odważyć się nie może.
Jak na jedną miłość – wciąż za duży ten korzec.
Pozostaną dni i noce nie odkryte
jak na jedną miłość za duży ten korzec
Znowu ciebie będę nienawidzić przed świtem
znów do ślubów sama welon swój powiozę
Jak na jedną miłość wciąż za duży ten korzec.
Moje serce wciąż o lasce chodzi niewidomej
jak na jedną miłość za duży ten korzec
Ja po tobie zbieram szkła tłuczone a ty po mnie
co związane mówią – kiedyś samo się rozwiąże
Jak na jedną miłość wciąż za duży ten korzec
Dobry zegar wszystkie rany poowija
co opadło zda się nigdy w nas nie było
Jestem sama i gorączka we mnie też niczyja
Jak na korzec – wciąż za mała ta miłość
Kurve
[Korzec]
Vi søger ikke os selv mere – hvorfor?
Hvordan kan et mindstemål af kærlighed fylde kurve?
Over vores kører et eksprestog
En forelsker sig, en anden mangler mod.
Hvordan kan et mindstemål af kærlighed fylde kurve?
Dagene og nætterne forbliver uden indhold.
Hvordan kan et mindstemål af kærlighed fylde kurve?
Igen daggry vil jeg hade dig igen
atter vil jeg tage til bryllup alene.
Hvordan kan et mindstemål af kærlighed fylde kurve?
Mit hjerte må stadig ledes af en blindstok.
Hvordan kan et mindstemål af kærlighed fylde kurve?
Jeg samler efter dig ituslået glas, som du efter mig.
Engang vil det tillukkede blive åbnet.
Hvordan kan et mindstemål af kærlighed fylde kurve?
En skønne dag vil vi vikle en bandage af alle sorger.
Hvordan kan et mindstemål af kærlighed fyldde kurve?
Jeg er alene og min feber er uden ejer.
Hvordan kan kurve rumme så stor en kærlighed?
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
Ojczyzno moja
Ojczyzno moja znowu ciebie czytam
tak jak mszał zdjęty z Krzyża
lub nie spełniony wiersz
Chociaż wciąż w tobie tyle natarczywych pytań
nie czyń mnie gorzkim żalem
i od gniewu strzeż
Ojczyzno mapo niepewnej pogody
falo nazbyt wysoka jak na tak czujny brzeg
Tyś mi zesłańcem słowem pierworodnym
Tyś jak pogoń spóźniona
i jak ranny zbieg
Ojczyzno ślepców
codzienna modlitwo
wyłącz czerwone światła
Boga od złego broń
Namówionym złoczyńcom czarną flotę wytrać
i otwórz zatrzaśniętą jak klasztor mą dłoń
Mit land
[Ojczyzno moja]
Mit land, land mig kende dig igen
helligt er du som sjalet fri korset
eller som et løfterigt digt.
Selvom mange spørgsmål står tilbage
bliver jeg ikke bitter af skyld
og jeg vogter mig for vrede.
Mit land så fuld af omskiftelighed
du er som en vældig bølge mod kysten
som en deporteret, et nyfødt ord.
Du som er blevet jaget
som en såret flygtning
du land af blinde
lad os dagligt bede til
at undertrykkelsens røde flamme slukkes
må Gud bevare os fra det onde.
Onde mænd fra en sort flåde tvang dig
lad nu min lukkede hånd blive åben.
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
Pastorałka – Zaświeć Gwiazdo
Zaświeć Gwiazdo i nad naszym stołem
choć spoważniał przez ostatnie lata
wszystkim ślepcom wiernych daj aniołów
w jedno światło połącz wszystkie światła
Zaświeć Gwiazdo słowa nam wypogódź
żeśmy w ziemię zasłuchani powiedz niebu
Wskaż prześmiewcom szopę betlejemską
na nich Maria oczekuje tam w połogu
Tam największe rodzi się Królestwo
tam największe rodzi się Królestwo
Ześlij Gwiazdo opłatek nadziei
niech się bliźni do bliźniego przyzna
pogaś smutki uratuj z topieli
tu jest wszakże
i Twoja Ojczyzna
Zaświeć Gwiazdo ochroń, unieś, przebudź
żeśmy w ziemię zasłuchani powiedz niebu
Naszą gniewność i pokorę
zanieś niebu
Lys Stjerne
[Pastorałka – Zaświeć Gwiazdo]
Lys stjerne over vores bord
for det er blevet sorgfuld de sidste år
giv til alle blinde trøstende engle
lad alle lys samles i et stort
Lys Stjerne – gør ordene milde
sig til himlen at vi lytter på jorden
Vis den som spotter Betlehems stald
hvor Maria ventede i barselseng
og det største kongerige blev til
og det største kongerige blev til
Send Stjerne håbets oblat
at vi må tilgive hinanden
lad alle bekymringer fare
og red os fra afgrundens dyb
og er jo dit fædrene hjem
Lys Stjerne – beskyt, løft opvæk os
sig til himlen at vi har jorden kær
vores harme ydmyghed
viser hen til himlen
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
