Monika Adamczyk-Garbowska – ur. 1956 w Lublinie. Filolog, literaturoznawca, profesor zw. w Instytucie Germanistyki i Lingwistyki Stosowanej w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, w latach 2000-2011 kierownik Zakładu Kultury i Historii Żydów; tłumaczka z języka angielskiego i jidysz (m.in. utwory Isaaca Bashevisa Singera, Johna Bartha, Grace Paley, A.A. Milne’a, Jakowa Glatsztejna). Członek redakcji rocznika Polin: Studies in Polish Jewry i półrocznika Studia Judaica. Autorka ponad 300 książek, artykułów, przekładów i recenzji. Opublikowała m.in. Polskie tłumaczenia angielskiej literatury dziecięcej. Problemy krytyki przekładu (1988), Polska Isaaca Bashevisa Singera – rozstanie i powrót (1994), Contemporary Jewish Writing in Poland. An Anthology (2001, z Antonym Polonskym), Odcienie tożsamości. Literatura żydowska jako zjawisko wielojęzyczne (2004), Kazimierz vel Kuzmir. Miasteczko różnych snów (2006), Tam był kiedyś mój dom… Księgi pamięci gmin żydowskich (2009, z Adamem Kopciowskim i Andrzejem Trzcińskim), Następstwa zagłady Żydów. Polska 1944-2010 (2011, z Feliksem Tychem; wersja w jęz. ang. Jewish Presence in Absence. The Aftermath of the Holocaust in Poland, 1944-2010, 2014). W 2004 roku otrzymała nagrodę naukową im. Jana Karskiego i Poli Nireńskiej za badania nad literaturą jidysz. Uhonorowana Medalem Unii Lubelskiej (2017) i Medalem Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent” (2020). Mieszka w Lublinie.
