W poszukiwaniu centrum – stolice kulturalne nowożytnego świata
Część pierwsza: europejska perspektywa historyczna
Policentralizacja świata sztuki oznacza nie tylko mnogość ośrodków aspirujących do miana centrum, ale także ich dywersyfikację, co niekiedy utrudnia analizę porównawczą. Co łączy Rzym, Paryż, Londyn i Nowy Jork, najstarsze i największe centra sztuki, z innymi wielkimi miastami: Barceloną, Istambułem, Pekinem, Sydney, São Paulo, Meksykiem czy Montrealem, które dopiero od kilku dziesięcioleci próbują dołączyć do grona światowych stolic kultury? A jak porównać wielomilionowe metropolie z mniejszymi miastami, takimi jak Glasgow, Bogota, Cluj, Bejrut czy Lagos, w których funkcjonują prężne i innowacyjne instytucje oraz środowiska?
Cały tekst do przeczytania na stronie: www.webnalist.com – 17 gr
