Zbigniew Strzałkowski
Osiem błogosławieństw
Błogosławione drzewa pełne brzemiennych chmur,
za którymi wiatry wędrują i niskie tony fletów.
Błogosławione wody nachylone do nocnych światów
po których szczupak żegluje swobodnie.
Błogosławiony znak ognia w tęczy nad burzami,
w którym gołąb uwił gniazdo wiosny.
Błogosławiona chwila dojrzałości winnego grona,
wokół którego zbiegły się chóry aniołów.
Błogosławiona skało jasności pośrodku oceanu ciszy
bo tam sen ludzki znajduje krajobraz rajski.
Błogosławiony cień przelotu żurawia,
w nim poeta odkrywa słowo i waży w marmurze.
Błogosławiony czas fioletu osiadły w ubraniu róży,
pełen radości szczegółów i wonności motyli.
Błogosławione stada idące z wodopoju brzegami nocy,
pełne orfickiej muzyki i boskiej zadumy.
Otte valsignelser
[Osiem błogosławieństw]
De velsignede træer favnet af hvide skyer
kranset af vandrende vinde, sprøde fløjtetoner.
De velsignede vande under nattemørket,
hvor den kongelige gedde sejler frit.
Regnbuens velsignede tegn over storme
der hvor duen bygger sin forårsrede,
Den velsignede tid, når druerne står modne
omsvøbt af engles kor fra det høje.
De velsignede klippe i stilhedes ocean,
hvor drømme bliver til i et hommelsk landskab.
Den velsignede skygger fra tranernes flugt,
hvor digteren finder ord mejslet i marmor.
De velsignede tid med violette rosers klædning,
fuld af fugletrillers fryd, af sommerfugleduft.
De velsignede hyrder, der leder kvæget flok
omgivet af æterisk musik, ja hommelsk drømmeri.
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
