Stefan Kosiorkiewicz
Wieczność i chwila
Kiedy patrzę w twoje oczy
wieczności muśnięcie czuję
nieznanej jak rezultat czasu
co nas dopinguje
Wieczności jak nasz wzrok
kiedy się kochamy
jak most bez wymiarów
po którym tylko krok się idzie
I mój mikrokosmos ginie
maku ziarnkiem w dłoni
i nie mogę się wydobyć
znacząc tylko tyle
Lecz zaraz w twoich oczach
róże i piwonie rozkwitłe
którymi oddycham
jak po ciężkich zmagań próbie
i dostrzegam coś innego
naszej chwili nieskończoność
Evighed og Øjeblik
[Wieczność i chwila]
Når jeg ser på dine øjne
føler jeg tiden står stille
ukendt er det kommendes udfald
kilden hvorfra livsenergien strømmer
Evig som blikkene mellem os
er stunden når vi elsker sammen
evig som en endeløs bro
hvor man kun tager et eneste skridt.
Og mit mikrokosmos forsvinder
som birkesfrø blæst bort fra min hånd
Og jeg kan ikke komme nogen vegne
det lidet jeg betyder.
Men straks i dine øjne
blomstrer roser og pæoner
og jeg indånder deres fine duft
som lindring efter en tung prøvelse
pludselig ser jeg som noget andet
evigheden i vores lille øjeblik
przełożyli Jadwiga Kosiorkiewicz-Księżycka i Poul Strandvil
