Akademicki Laur Dziennikarski
Miło nam poinformować, że 22 czerwca 2020 r. podczas gali w Trybunale Koronnym w Lublinie redaktor naczelny „Akcentu” Bogusław Wróblewski otrzymał Akademicki Laur Dziennikarski AKLAUD. Jest to coroczna nagroda przyznawana osobom łączącym pracę w mediach z aktywnością akademicką. Została ona ustanowiona w 2014 r. przez Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II oraz Wyższą Szkołę Przedsiębiorczości i Administracji w Lublinie „w trosce o zachowanie dziedzictwa kulturowego dziennikarzy prasy, radia, telewizji i nowych mediów regionu lubelskiego, ukazanie wzorców realizacji ich społecznego powołania, uznanie osobistego wkładu talentu, pracowitości i poświęcenia, zachętę młodych adeptów sztuki dziennikarskiej do twórczej kontynuacji odziedziczonych wartości humanistycznych”. Od dwóch lat partnerem instytucjonalnym AKLAUD jest Miasto Lublin.
Laureatowi serdecznie gratulujemy, a poniżej publikujemy tekst laudacji wygłoszonej przez profesora Karola Klauzę.
(red.)
Prof. dr hab. Karol Klauza
Katolicki Uniwersytet Lubelski
LAUDACJA
Laureata Akademickiego Lauru Dziennikarskiego
dra Bogusława Wróblewskiego
AD 2020
kierować duszami ludzkimi
przy pomocy słów.
parafraza z Fajdrosa Platona
Trzydziestoczteroletni Adam Mickiewicz w Księgach Narodu i pielgrzymstwa polskiego dawał Polakom pod rozwagę słowa: Zasługa dla Ojczyzny jest jak ziarno; kto obnosi to ziarno w ręku, i wszystkim je pokazuje, wołając oto jest ziarno wielkie, – tedy wysuszy je, i nic z niego nie otrzyma, Ale kto zakopie roślinę w ziemię, a czeka cierpliwie (…) tedy ziarno wyda roślinę. (…) im kto dłużej czeka nagrody, tem większą weźmie (Przypowieść XIV, wers 312-313).
Zgłoszony do tegorocznej nagrody Akademickiego Lauru Dziennikarskiego dr Bogusław Wróblewski,wykładowca dziennikarstwa oraz założyciel i przez 40 lat redaktor naczelny kwartalnika „Akcent” zakopał swój skarb, to jest – swój talent i pasję życia – za redakcyjnym biurkiem, jako pokorny Sługa Słowa.Słowo – to bowiem najbardziej podstawowa wartość dla retora, literata, nauczyciela, pedagoga, dziennikarza. Kto troszczy się o słowa mądre, dobre i piękne – a czyni to w pokorze, schylając się aż do ziemi, by je zasadzać, a potem cierpliwie czekać na plon (nawet jeśli kto inny będzie go zbierać) – ten oddaje najwyższą pomoc społecznemu dziedzictwu. Taką funkcję spełnia 40-letnie dzieło życia dra Wróblewskiego.
Przez 40 lat jego zeszyty „Akcentu” wyznaczają rytm heksametrami nazwisk autorów i podejmowanych problemów. Te miarowe akcenty dyktują rytm ożywczych oddechów ducha dzięki redakcyjnym i medialnym kompetencjom pisma. Co więcej – uczą młodych adeptów społecznej komunikacji warsztatu „zakopywania słów w glebę pamięci” i cierpliwego czekania na wyrastające z ich słów owoce tożsamości czytelników „Akcentowych”ponad ich politycznymi i opiniotwórczymi podziałami.
Tą samą troską o słowa naznaczone są też akademickie wykłady dra Wróblewskiego zarówno na Wydziale Nauk Humanistycznych UMCS, jak i w Instytucie Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach w formie warsztatów dziennikarskich, publicystyki kulturalnej. Dr Wróblewski uczy młodych adeptów dziennikarstwa tego pokornego służenia mądrym słowom. A czyni to także przykładem zaangażowania i poświęcenia w życie kulturalne regionu przez własne słowa i obrazy wpisujące się w dyskurs społeczny. Tak dzieje się w zaangażowaniu dra Wróblewskiego w prace Fundacji Wschodniej, Rady Kultury Miasta Lublina, a swego czasu w jego wkładzie w historyczny program aplikacji Lublina do miana Europejskiej Stolicy Kultury.
Trudno przecenić tę pokorną posługę słowu akademickiego doktora i naczelnego redaktora prasowego. Wymarzył ją sobie wcześnie i odważnie, bo już w trudnych latach 80. jako 25-letni wówczas absolwent polonistyki UMCS i pozostał jej wierny pośród rozlicznych pokus innych, szybszych może i bardziej lukratywnych karier. Wszak uczono się z jego kompetencji w innych dziennikarskich środowiskach, np. wtedy, gdy uczestniczył w pracach Rady Programowej Polskiego Radia w Warszawie oraz Rady Nadzorczej Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych.
Laureat AKLAUDA trudnego 2020 roku zasłużył sobie na wdzięczność miasta i dziennikarskich akademików, służąc im pod dwoma gwiazdami: edytorską i akademicką. A czynił to pośród rozchwianych struktur i etycznych standardów oscylujących między poetyckimi uniesieniami i wyzywającą konfrontacją z zewnętrzną banalnością i bezsensem. Teksty „Akcentu”, dzięki długomyślności swego Naczelnego, punktują szlaki wartościowych opinii, a przekazywane studentom wychowują kolejne pokolenie medialnych sług dziennikarskiego słowa i obrazu.
Zakończmy tę laudację parafrazą słów Cycerona: Utinam nobis istum exemplum di immortales duint! Oby nas tym przykładem natchnęli nieśmiertelni bogowie, abyśmy jako dziennikarze dobrze kierowali duszami ludzkimi przy pomocy słów.
Karol Klauza
