Elżbieta Cichla-Czarniawska &#8211; wiersze. Oryginały i przekłady.

a snowy owl
[sowa śnieżna]

why do you imprint on your mind
sketches from trips not taken

there
contours of strange cities
real yet nonexistent
crowded though uninhabited
there wandering echoes of hasty encounters
and shy goodbyes

the fringes of the unfulfilled

from a sleepless perspective
abandoned moments bark
crumpled feelings fall on the pavement
like tickets to nowhere

ravaging is the fever
brought on by fear or lust

behind eyelids vast lands
but where has been laid
your only possession
the promethean bequest:

a small burning coal of words

look:
on the branch of pure dream
a snowy owl has landed
it calmly cleans from its feathers
the dust of fruitless flights

perhaps it is giving you a clear sign?

przełożyli Barbara Kaskosz i Nancy Abeshaus

niewidzialna ręka sprawiedliwości

wokół iskrzy się od życia
więc pomóż mi zrozumieć
dlaczego patrzę
jeśli nie dostrzegam

po co idę w ogień
jeżeli mnie chłodzi
tylko niepłodna kropla udręki

z jakiej racji tonę
skoro mi nie dane
osiąść miękko
na bezpiecznym dnie czasu

powiedz
dlaczego słowo przy lada okazji
traci niewinność
dlaczego piękno zamiast dźwigać
strąca w szyb zwątpienia

pomóż to wszystko zrozumieć
kiedy rankiem wpadam
w tysiąc kuszących pułapek
na przemian:
cała w zachwyceniu lub trwodze
a o zmroku ktoś niewidzialny
przewiązuje mi oczy czarną przepaską
przystawia do skroni cichostrzelną broń
i szepce:
życie za życie

the invisible hand of justice
[niewidzialna ręka sprawiedliwości]

everything around sparkles with life
so help me understand
why do I look
if I don’t perceive

why do I walk into the fire
if nothing cools me
but a barren drop of anguish

why am I drowning
if I am not meant
to land softly
on the safe bottom of time

tell me
why words at every chance
lose innocence
why beauty instead of lifting up
pushes into a well of despair

help me understand all that
when every morning I fall
into a thousand tempting traps
turn and turn about:
I am entranced or I am petrified
and at dusk an invisible someone
ties a black cloth over my eyes
puts a silent gun to my temple
and whispers:
a life for a life

przełożyli Barbara Kaskosz i Nancy Abeshaus

w zawieszeniu

krzepnie czas odsłaniają się przepaście bieli
popiół przedpołudnia ciężkiego od żaru

kim jest ten który we mnie o tej porze mieszka
sam niezamieszkały?

pluszcze fala: teraz? tutaj? kiedy? gdzie?
urywanym pulsem bije serce świata
ale martwo świeci brzeg – pobojowisko
udeptane przez ruchliwe stopy morza:
morszczyn muszle czarne drewno śnięte ryby –
śmierć naoczna

oto czytam pierwsze i może ostatnie wydanie
księgi przemijania

gdzie schronienie jeśli trwając jeszcze na jej kartach
o tej porze niemal skamieniałej
między gigantyczną kroplą słonej wody
pustą twarzą nieba i upałem
nie mieszkam tu wcale?

suspended
[w zawieszeniu]

time solidifies and chasms of whiteness emerge
noon heavy from heat turns to ash

who is the one living inside me at this hour
himself uninhabited?

a wave splashes: now? here? when? where?
the world’s heart is beating with erratic pulse
but the shore shines lifelessly – battlefield
tamped down by busy feet of the sea:
seaweed shells black wood dead fish –
death visualized

here I am reading the first and perhaps the last edition
of the book of all that passes

where is refuge if still existing on its pages
at this nearly petrified moment
between a gigantic drop of salt water
empty face of the sky and the heat
I do not live here at all?

przełożyli Barbara Kaskosz i Nancy Abeshaus

kamienność

ci którzy odeszli
zapewne cenili życie:
przynętę wydarzeń
majestat mroźnych nocy
rześkie terkotanie poranków
oswojone domy życzliwe drobiazgi
nadrzeczne piaski zarośla i trawy

miecz damoklesa zwątpienie i wiersz

wszystko ich przetrwało
ale nie odpoznaje nie pamięta nie wie
milczy gdy pytam
więc po co jest
okrutne w swej nieświadomości?

ludzi boję się zapytać
są świadomi

stoniness
[kamienność]

those who passed away
most likely valued life:
the allure of events
the majesty of icy nights
the hum of brisk mornings
familiar homes friendly knickknacks
sandy riverbanks thicket and grass

sword of damocles despair and poems

everything outlasted them
but it doesn’t remember recognize know
it keeps silent when I ask
why exist at all
in such cruel unawareness?

I am afraid to ask people
they are aware

przełożyli Barbara Kaskosz i Nancy Abeshaus

nagle inaczej

na gałęzi czystego marzenia
usiadła sowa śnieżna
i nagle
widzi inaczej

pobrużdżony pień sosny inaczej
smutek nieba inaczej
samobójczy skok wiewiórki inaczej
tajgi niepokoju inaczej

inaczej gorycz i radość

nawinięta na kruche kostki
przylutowana do danego jej czasu
zaplątana w tajemne zamiecie
snująca bezinteresowne trwanie
w zimnych ogniach miłości
zdawkowo przez świat darowanej

nadczuła sowa śnieżna
okruch materii ożywionej
wciąż pulsującą nadzieją

raz na zawsze porażona
bezgrzesznym pięknem złudzeń

wynikła z samej siebie
a może ze ślepych poświstów
kosmicznego wiatru
chimeryczna sowa
niepodległych w człowieku przestrzeni

takie Wszystko i Nic

seen differently
[nagle inaczej]

on the branch of pure dream
a snowy owl has landed
and suddenly
it sees everything differently

the furrowy trunk of a pine differently
promises of the sky differently
a suicidal jump of a squirrel differently
the taiga of anxiety differently

differently bitterness and joy

bound to its fragile bones
soldered to the time it has been given
entangled in esoteric blizzards
weaving its selfless existence
through icicles and sparks of love
love so casually offered by the universe

hypersensitive snowy owl
a crumb of living matter
pulsating with stubborn hope

once and forever struck
by the sinless beauty of illusion

it emerged from itself
or perhaps from blind whistles
of the cosmic wind
fanciful owl
of sovereign spaces within us

it doesn’t mean much just Everything and Nothing

przełożyli Barbara Kaskosz i Nancy Abeshaus

plantacje

nocami
przesuwają się nad nami
gwiazdozbiory
słychać ich sypki szelest
nic ze skutecznej terapii

na oścież
otwiera się rana tajemnicy
i nie pomaga
ani zachwyt ani szyderstwo

jakbyśmy byli wyzuci
z własnej obecności

egzotyczne kwiaty
na plantacjach dygocącej z chłodu
Ziemi

Plantagen
[Plantacje]

nächtlich
bewegen sich über uns
Sternkonstellationen
man hört ihr körniges Rauschen
nichts aus der wirksamen Therapie

weit
öffnet sich die Wunde der Geheimnisse
und hilft nicht
weder Bewunderung noch Spott

als wären wir
die eigene Präsenz los

exotische Blumen
auf Plantagen der vor Kälte zitternden
Erde

przełożył Karl Grenzler

dotyk

obolałe opuchnięte dłonie
nadczułość linii papilarnych

czego dotykały że świeci zdarta skóra
ile ugłaskały dni

policz chociaż liczby
nie zawsze mówią prawdę
a chwile czasem łudzą tajemnym pulsowaniem –
stręczycielki obietnic

prawdziwa jest kropla krwi wypływająca
z serdecznego palca
wyczerpująca się na naszych oczach

pozornie bezradna i niema
podsyca tętno wyobraźni szepce:
to ja – twój lęk
budzę drzemiące sumienie
uściślam wymiar człowieczeństwa

jestem kain
jestem abel
jestem dziecko umierające na białaczkę
jestem przeistoczenie

Berührung
[dotyk]

wunde geschwollene Hände
Empfindlichkeit des Fingerabdruckes

was berührten sie dass die abgezogene Haut leuchtet
wieviel Tage besänftigten sie schon

zähle obwohl die Zahlen
nicht immer die Wahrheit sagen
und Momente täuschen manchmal mit einem geheimen Pulsieren –
Kupplerinen der Versprechen

echt ist der Tropfen Blut
aus dem Ringfinger
erschöpfend in unseren Augen

scheinbar hilflos und stumm
fächtet Puls der Phantasie an flüstert:
ich bin – deine Angst
ich wecke das schlummernde Gewissen auf
ich präzisiere die Dimension der Menschheit

ich bin Kain
ich bin Abel
ich bin ein an Leukämie sterbendes Kind
Ich bin Metamorphose

przełożył Karl Grenzler

z rzeczy trudnych

być sobą
kiedy runął
ostatni most na rzece
a w przystani nie ma przewoźnika

kiedy świat kręci się w oczach
jak na karuzeli
a sercem wstrząsa
lodowaty wiatr

kiedy cofa się
czyjaś wyciągnięta ręka
i krok zamiera pod progiem

kiedy dnie
stają się podobne do siebie
jak groby bezimiennie poległych

być sobą
kiedy już nie wiadomo po co

von den schwierigen Sachen
[z rzeczy trudnych]

sich selbst sein
als die letzte Brücke über den Fluss
zusammenbrach
und am Kai gibt es keinen Fährmann

wenn die Welt sich in meinen Augen
wie auf dem Karussell dreht
und das Herz
vom eisigen Wind erschüttert

wenn jemandes ausgestreckte Hand
sich zurückzieht
und mein Schritt erstarrt an der Schwelle

wenn die Tage
einander ähnlich werden
wie die namenlosen Gräber der Gefallenen

selbst sein
wenn man nicht mehr weiß wozu

przełożył Karl Grenzler

portret trumienny

ta długa podróż
z bagażem tajnych szyfrów
pokrętnych zobowiązań
gotowość porzucenia własnej twarzy
za cenę polerowanego komfortu
sztuka zachowania pozorów

tunele nawlekają się na ciemność
horyzont ginie w oczach
unieważniona dal
umowne odległości

w pakowy papier braku wyobraźni
zawijana każda następna chwila
mormorando bezwładu

nagle zaczyna się strefa
przyśpieszenia
pierzcha pewność siebie
ucisk miażdży żebra
krótki oddech
drwina powietrza

najwyższy czas
wyjąć się sprytnie
z przeżartego korozją tła
i z impetem wskoczyć w wizerunek
jakiego nikt się po nas nie spodziewał

Sargporträt
[portret trumienny]

diese lange Reise
mit Gepäck der Geheimcode
der verworrenen Verbindlichkeiten
die Bereitschaft das eigene Gesicht aufzugeben
für den Preis des polierten Komforts
die Kunst den Schein zu wahren

die Tunnel fädeln sich auf die Dunkelheit
der Horizont verliert sich in den Augen
die ungültige Weite
der vertragliche Abstand

in das Geschenkpapier des Phantasiemangels
ist jeder nächste Moment gewickelt
das Mormorando der Trägheit

plötzlich beginnt die Zone
der Beschleunigung
die Selbstsicherheit schwindet
der Druck zerquetscht die Rippen
Kurzatmigkeit
der Spott der Luft

höchste Zeit
sich selbst geschickt zu entfernen
aus dem von Korrosion zerfressenen Hintergrund
und mit Schwung ins Bild zu springen
das niemand von uns erwartete

przełożył Karl Grenzler

ruletka

jaki będzie za tysiąc lat
uporczywy ciąg zmagań człowieka
z rzeką niebem kamieniem?

może ze wszystkim wygra
tylko nie ze sobą

skuli się powietrze
wciąż pełne jego
zdyszanych oddechów
ostatni krok zawiśnie
nad szybem szaleństwa

wzburzony świat przeszyje
tajemniczy uśmiech
Wielkiego Krupiera

Roulette
[ruletka]

wie wird in tausend Jahren
der hartnäckige Verlauf des menschlichen Kampfes
mit Fluss Himmel Stein?

vielleicht wird er über alle siegen
nur nicht über sich selbst

die Luft wird sich zusammenkauern
noch voll von seinen
keuchenden Atemzügen
der letzte Schritt bleibt hängen
über dem Schacht des Wahnsinns

die turbulente Welt wird vom
geheimnisvollen Lächeln
des Großen Croupiers durchbohrt

przełożył Karl Grenzler

zaproszenie

dostałam zaproszenie
na postój
żagwie już płoną
i rdzawo pełga cień

chrzęści ziemia
wypełniona stąpaniem czasu
kłębią się
bezpowrotne godziny

moja obecność
głosi ulotny świat pozorów
zmyślona pewność
rozpływa się jak sen
upragnione zwycięstwo pierzcha

czuję drżenie mięśni
dotkniętych lawiną lęku

przysłano mi zaproszenie
na wejście

jestem

więc muszę odejść

приглашение
[zaproszenie]

я получила приглашенье
на постой
уже пылают факелы
мерцает ржаво тень

хрустит земля
под поступью времён
клубятся
безвозвратные часы

моё присутствие
провозглашает иллюзорный мир
притворная уверенность
рассеивается как сон
желанная победа ускользает

ощущаю дрожанье мышц
охваченных лавиной страха

дано мне приглашение
на вход

я есть

поэтому должна уйти

przełożyła Ludmiła Wołoczko

stwarzanie od nowa

myślę że świat się kończy
a to tylko
mgły spowiły ziemię
spod okna
odlatuje dziki gołąb
chłód lgnie do ciała

w koleiny losu
uderza dłonią Bóg

zima
biało
życie trzeba zacząć od zera

сотворение заново
[stwarzanie od nowa]

думаю что приходит конец миру
а это только
туманы окутали землю
из-под окна
взлетает дикий голубь
холод льнёт к телу

в колею судьбы
ударяет ладонью Бог

зима
бело
жизнь надо начать с нуля

przełożyła Ludmiła Wołoczko

dalszy ciąg

moja praca skończona – oznajmia
przeciągłym grzmotem
i obojętnie spogląda w głębię
rozpętanego przez siebie wszechświata
– dalej radź sobie sam
wygnańcze – dopowiada

spadają na głodną ziemię
opiłki gwiazd
burze magnetyczne sieją popłoch
trzaskają i szumią zorze polarne
tęcze wabią syrenio
w nienasyconym ciele człowieczym
uszczelnione zony lęków
i pożądań

oddaj chociaż
przedwieczny listek ciszy
syzyfowi
bo zostanie po nim tylko
niebosiężna góra
i zbuntowany głaz

продолжение
[dalszy ciąg]

моя работа окончена – ознаменуется
протяжным громом
и равнодушно поглядывает вглубь
разбуженной собой вселенной
– дальше справляйся сам
изгнанник – добавляет

на голодную землю падают
опилки звёзд
магнитные бури сеют панику
трещат и шумят полярные сияния
радуги манят сиренами
в ненасытном теле человечьем
непроницаемые зоны страхов
и желаний

отдай хотя бы
извечный листок тишины
сизифу
потому что останется после него лишь
взмывающая к небу круча
и непокорный камень

przełożyła Ludmiła Wołoczko

zachwianie równowagi

usłużny monitorze
modlimy się do ciebie
już nam niepotrzebna lotność
tajnych wyobrażeń
wszystko trwa – naoczne i oczywiste
zbyt jasne nawet przez ciemne okulary

tylko intuicja przed czymś ostrzega
buntuje się przeciwko naiwności
gorliwych internautów
walących głowami w wirtualne ściany
a zagubiony czas stroszy sierść sekund
doskwiera mu nieobecność
przyrodzonego ładu

нарушение равновесия
[zachwianie równowagi]

бесценный монитор
мы молимся тебе
уже не нужен нам полёт
таинственного воображенья
всё сформировано – воочию и очевидно
предельно ясно даже через тёмные очки

лишь интуиция о чём-то предостерегает
бунтует против простодушья
завзятых юзеров
стучащих головами о виртуальные преграды
а потерянное время щетинит шерсть секунд
его изводит отсутствие
природного порядка

przełożyła Ludmiła Wołoczko

przyjaciele w czasoprzestrzeni

rozbiegli się wszyscy
teraz jedni doganiają czas
drugich czas dogania
tamci mak przebierają
inni nie przebierają w środkach
ten otwiera drzwi do domu
tamten je właśnie zatrzasnął za sobą
na zawsze

niektórzy
zbierają się na zjazdach koleżeńskich
już poza wszystkim
w punkcie zero

pozdrawiam ich
gdy tak balansują
z geometryczną niedościgłością
gdzieś
w zakrzywiającej się przestrzeni

zdarza się że stukają w niedogasłą ścianę
mojej pamięci
niestety
w ten chytry sposób
dają mi tylko znać
że byli